• Αρχική
• Βιογραφικό
• Επιλογές για την απώλεια βάρους
  • Γαστρική παράκαμψη (by pass)
  • Χολοπαγκρεατική παράκαμψη
  • Γαστρική πτύχωση
  • Γαστρικό μανίκι (sleeve)
• Συμβουλές
  • Άσκηση και φυσική δραστηριότητα
  • Τρώω γλυκά
  • Η τηλεόραση προσθέτει θερμίδες
  • Μεταβολισμός
• Επιστημονικό έργο
• Σύνδεσμοι
• Επικοινωνία

3η Ετήσια Συνάντηση για το Γαστρικό Δακτύλιο, Μiami, USA, 21-22.03.2011(www.gastricbandsummit.com)

1. Τυχαιοποιημένες μελέτες. Παρουσιάστηκαν τα προκαταρκτικά αποτελέσματα από την τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου σε ασθενείς με χαμηλό ΔΜΣ(ΔΜΣ >30 και μια ή περισσότερες συνυπάρχουσες παθήσεις). Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα, όπως αναμένονταν, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και σύντομα στις ΗΠΑ θα μπορούν να χειρουργηθούν ασθενείς  που έχουν να χάσουν λίγα κιλά. Στην Ελβετία από 01.01.2011 τα ταμεία θα καλύπτουν τις δαπάνες για ασθενείς με ΔΜΣ>35 και ΔΜΣ>30 και μια ή περισσότερες συνυπάρχουσες παθήσεις. Επίσης παρουσιάστηκαν αποτελέσματα από μελέτη που συνέκρινε γαστρικό δακτύλιο με γαστρική παράκαμψη. Η γαστρική παράκαμψη 4 χρόνια μετά την επέμβαση υπερείχε στην απώλεια βάρος αλλά και στις επιπλοκές. Αξιοσημείωτη ήταν η ανεπαρκής μετεγειρητική παρακολούθηση των ασθενών που υπεβλήθησαν σε γαστρικό δακτύλιο
2. Τι γίνεται με το γαστρικό δακτύλιο σε όλο τον κόσμο. Σε ότι αφορά την Αυστραλία λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Το 90% των επεμβάσεων είναι γαστρικός δακτύλιος και το υπόλοιπο 10% αφορά ασθενείς που υποβάλλονται σε γαστρικό μανίκι ή γαστρική παράκαμψη. Στις ΗΠΑ το 2010 ο γαστρικός δακτύλιος εφαρμόστηκε στο 40-45% των ασθενών(το ποσοστό είναι υψηλότερο στις ΒΑ πολιτείες), το 40% υπεβλήθη σε γαστρική παράκαμψη και το 7-10% σε γαστρικό μανίκι. Στην Αμερική έμαθαν από τα άσχημα αποτελέσματα κάποιων κέντρων στην Ευρώπη και έχουν δώσει μεγάλη σημασία στη σωστή οργάνωση της μετεγχειρητικής παρακολούθησης. Η επέμβαση γίνεται σχεδόν αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα και έχουν οργανώσει πολυδύναμες ομάδες που παρακολουθούν τους ασθενείς με αποτέλεσμα να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα με λίγες επιπλοκές. Στην Ευρώπη ο γαστρικός δακτύλιος συνεχίζει να εφαρμόζεται σε κέντρα που έχουν μακροχρόνια παράδοση και καλά αποτελέσματα. Τέτοια κέντρα λειτουργούν στον ιδιωτικό τομέα σε χώρες όπως η Αυστρία, Ολλανδία, Γαλλία, Τσεχία, Ιταλία, Ελλάδα. Αντίθετα κέντρα που δεν είχαν καλά αποτελέσματα, κυρίως λόγω ανεπαρκούς μετεγχειρητικής παρακολούθησης, έχουν στραφεί στη γαστρική παράκαμψη κατά 1^ο λόγο και στο γαστρικό μανίκι κατά 2^ο λόγο. Τα τελευταία 2 χρόνια μερικοί χειρουργοί ξεκίνησαν την εφαρμογή της γαστρικής πτύχωσης. Το 2008 σε γαστρικό δακτύλιο υπεβλήθη το 43% των ασθενών, το 40% σε γαστρική παράκαμψη, το 7% σε γαστρικό μανίκι και το 7% σε χολοπαγκρεατική παράκαμψη. Το 2011 υπολογίζεται ότι 51% των ασθενών θα υποβληθούν σε γαστρική παράκαμψη, το 29% σε γαστρικό δακτύλιο και το 18% σε γαστρικό μανίκι. Με την έλευση της γαστρικής πτύχωσης υπολογίζεται ότι το 2012 θα μειωθεί ο αριθμός των ασθενών που θα υποβληθούν σε γαστρική παράκαμψη ή γαστρικό μανίκι. Στη Ν. Αμερική έχει ελαττωθεί σημαντικά ο αριθμός των ασθενών που υποβάλλεται σε γαστρικό δακτύλιο. Κύριος λόγος η μη ύπαρξη οργανωμένου συστήματος παρακολούθησης μετεγχειρητικά. Τα άσχημα αποτελέσματα έχουν οδηγήσει πολλούς χειρουργούς αλλά και ασθενείς να επιλέγουν γαστρικό μανίκι ή γαστρική παράκαμψη.
3. Ο ρόλος του καρδιο- οισοφαγικού σφικτήρα στη λειτουργία του γαστρικού δακτυλίου.  Παρουσιάστηκαν από τον John Dixon, Australia τα τελευταία ευρήματα από τη μελέτη της φυσιολογίας του κ/οιοσφαγικού σφικτήρα. Ο γαστρικός δακτύλιος δεν προκαλεί μεταβολές στο ρυθμό κένωσης του γαστρικού περιεχομένου. Προκαλεί όμως πρόωρο κορεσμό. Γνωρίζουμε πλέον ότι η επίδραση της αυξημένης πίεσης στο κατώτερο τμήμα του οισοφάγου προκαλεί κορεσμό μέσω μηχανικών υποδοχέων. Γι αυτό το λόγο έχει μεγάλη σημασία η σωστή ρύθμιση του δακτυλίου(ούτε πολύ σφιχτός, ούτε πολύ χαλαρός), η σωστή σύσταση της τροφής(αποφυγή υγρής τροφής με πολλές θερμίδες) και η σωστή διατροφική συμπεριφορά(καλό μάσημα της τροφής και κατάποση κάθε 15-20 δευτερόλεπτα)
4. Βελτίωση των αποτελεσμάτων του γαστρικού δακτυλίου με αλλαγή του τρόπου ζωής και διατροφής, χρήση φαρμάκων. Τονίστηκε η σημασία της συστηματικής άσκησης αλλά και της σωστής διατροφικής συμπεριφοράς με την αποφυγή ορισμένων τροφών(ζάχαρη, άσπρο αλεύρι, επεξεργασμένες τροφές, trans λιπαρά) και την κατανάλωση ευεργετικών τροφών(ψάρι, όσπρια, φρούτα, λαχανικά, ανεπεξέργαστα δημητριακά, άπαχα γαλακτοκομικά). Σε ότι αφορά τα φάρμακα υπολογίζεται ότι σε λίγα χρόνια θα κυκλοφορήσουν σκευάσματα που θα μιμούνται τη δράση του παράγοντα GLP-1 και θα προκαλούν πρόωρο κορεσμό υποκαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο τη γαστρική παράκαμψη, συνδυασμός λεπτίνης με αμυλίνη και συνδυασμός PYY με λεπτίνη και αμυλίνη.
5. Υπάρχουν προδιαθεσικοί παράγοντες αποτυχίας του γαστρικού δακτυλίου; Με τον όρο αποτυχία εννοούμε την απώλεια βάρους λιγότερο από το 50% του πλεονάζοντος βάρους. Διάφοροι παράγοντες που έχουν συνδεθεί με μη ικανοποιητική απώλεια βάρους είναι η αυξημένη ηλικία, ο αυξημένος ΔΜΣ(>50), η υπερινσουλιναιμία, παθήσεις που συνδέονται με αντίσταση στην ινσουλίνη(σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, σακχαρώδης διαβήτης), ελαττωμένη σωματική δραστηριότητα λόγω αρθροπάθειας ή πόνου και η μη αλλαγή λανθασμένης διατροφικής συμπεριφοράς. Αντίθετα η μη ικανοποιητική απώλεια βάρους δεν φαίνεται να σχετίζεται με ψυχικές διαταραχές, το ΔΜΣ 1 χρόνο μετά την επέμβαση, το οικογενειακό ιστορικό, την υπέρταση, την επιθυμία για κατανάλωση γλυκών. Μεγάλο ρόλο επίσης στην επιτυχία της επέμβασης παίζει η εμπειρία και ο αριθμός περιστατικών που αντιμετωπίζει το κάθε κέντρο.
6. O δύσκολος ασθενής. Με την έννοια αυτή χαρακτηρίζουμε έναν ασθενή που χάνει δύσκολα κιλά, δυσκολεύεται να ακολουθήσει τις διατροφικές συνήθειες που απαιτεί ο δακτύλιος, απογοητεύεται από την αργή εξέλιξη της απώλειας βάρους, δεν είναι τακτικός στα ραντεβού. Στους ασθενείς αυτούς πολύ μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στη σωστή και τακτική παρακολούθηση. Θα πρέπει να ελεγχθούν ο δακτύλιος(σωστά τοποθετημένος, επαρκώς ρυθμισμένος, πολύ σφιγμένος ή πολύ χαλαρός, είναι ψηλά και προκαλεί δυσφαγία, δεν έχει γλιστρήσει, δεν έχει διαφραγματοκήλη, δεν έχει παλινδρόμηση), η διατροφική συμπεριφορά του ασθενούς(τι τρώει, πόσο τρώει, πότε και πόσο συχνά τρώει, τρώει λόγω ψυχολογικής πίεσης) και επίσης η διαθεσιμότητα του χειρουργού. Θα πρέπει επίσης να αναζητηθούν προβλήματα που σχετίζονται με τη ψυχολογία του ασθενούς(απογοήτευση, αλλαγή εργασίας, κακή υποστήριξη ή και σαμποτάζ από το άμεσο περιβάλλον, πολυάσχολος). Στον ασθενή θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι το stress κάνει πιο σφιχτό το δακτύλιο, το πρωί είναι από τη φύση του πιο σφιχτός ο δακτύλιος, φάρμακα όπως αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, σκευάσματα σιδήρου προκαλούν γαστρίτιδα και μπορεί να συνδέονται με συμπτώματα παλινδρόμησης.
7. Γαστρικός δακτύλιος σε ασθενείς με ΔΜΣ 30-35. Ο γαστρικός δακτύλιος έχει βρεθεί ότι υπερέχει της καλύτερης ιατρικής αντιμετώπισης με φάρμακα, δίαιτα και συστηματική άσκηση. Είναι ασφαλής χειρουργική μέθοδος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν η παχυσαρκία προκαλέσει ασθένειες όπως διαβήτης ή υπέρταση
8. Γαστρικός δακτύλιος και σακχαρώδης διαβήτης. Με την απώλεια βάρους πολλοί ασθενείς διακόπτουν την αντιδιαβητική αγωγή. Η βελτίωση οφείλεται στην απώλεια βάρους. Ασθενείς που δεν έχουν καλό αποτέλεσμα είναι όσοι έχουν διαβήτη για πάνω από 7 έτη και χάνουν λιγότερο από το 40% του πλεονάζοντος βάρους.
9. Εφαρμογή γαστρο-γαστρικής πτύχωσης. Παρουσιάστηκαν αποτελέσματα από τυχαιοποιημένη μελέτη όπου η μη εφαρμογή πτύχωσης δεν έδειξε να επηρεάζει ούτε την αποτελεσματικότητα της μεθόδου ούτε τον αριθμό των επιπλοκών. Ο αριθμός των περιστατικών ανά ομάδα ήταν πολύ μικρός(50 ασθενείς) και αναμένονται περισσότερες μελέτες. Στις ΗΠΑ δεν θεωρείται αποδεκτό η τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου χωρίς την εφαρμογή γαστρο-γαστρικής πτύχωσης με μη απορροφήσιμα ράμματα.
10. Διαφραγματοκήλη και γαστρικός δακτύλιος. Η ύπαρξη διαφραγματοκήλης δεν αποτελεί αντένδειξη για την τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου με την προϋπόθεση ότι θα γίνει διόρθωση της διαφραγματοκήλης. Σε περίπτωση ύπαρξης διαφραγματοκήλης χρειάζεται να γίνει διεγχειρητικά εξερεύνηση της περιοχής και πρόσθια ή οπίσθια πλαστική. Σε ευμεγέθεις διαφραγματοκήλες συνιστάται η οπίσθια προσπέλαση, ενώ σε μικρότερες η πρόσθια. Σε κάθε περίπτωση τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου θα πρέπει να ελέγχεται η περιοχή ακόμη και εάν η γαστροσκόπηση είναι φυσιολογική. Η συμπτωματολογία του ασθενούς και η ύπαρξη πρόσθιου χάσματος στα σκέλη επιβάλλουν τη διερεύνηση της περιοχής. Η χρήση ενδογαστρικού σωλήνα φουσκώνοντας το μπαλόνι 12 κ. εκ για τις γυναίκες και 15 για τους άνδρες δεν είναι αξιόπιστη. Μπορεί να υπάρχει χάσμα στα σκέλη αλλά στενός οισοφαγικός σφικτήρας. Η διερεύνηση της περιοχής και η διόρθωση της διαφραγματοκήλης μειώνει κατά 50% την πιθανότητα να χρειαστεί ο ασθενή 2^η επέμβαση για γλίστρημα ή διάταση του γαστρικού θυλάκου.
11. Ρύθμιση του γαστρικού δακτυλίου. Κατ’ αρχήν διαπιστώθηκε ότι ο δακτύλιος χάνει υγρό με ρυθμό περίπου 0.1-0.3 κ.εκ. περίπου κάθε 100 ημέρες. Αυτό καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη της παρακολούθησης. Πολλοί χειρουργοί από τις ΗΠΑ ανέφεραν ότι κάνουν οι ίδιοι τις ρυθμίσεις και σε μερικές περιπτώσεις με τη βοήθεια κατάλληλα εκπαιδευμένου νοσηλευτικού προσωπικού. Οι ρυθμίσεις γίνονται κατά κύριο λόγο στο γραφείο-ιατρείο με βάση την πρόοδο του ασθενούς, την απώλεια κιλών, τη συμπτωματολογία του. Σε ορισμένες περιπτώσεις επιλέγεται η ρύθμιση με ακτινοσκοπικό έλεγχο. Στη διάρκεια του ελέγχου ελέγχεται ο ρυθμός απομάκρυνσης του σκιαστικού(με 2-3 συσπάσεις του οισοφάγου θα πρέπει να έχει απομακρυνθεί όλο το σκιαστικό) και το εύρος της διόδου από το γαστρικό θύλακο στο στομάχι(με διάμετρο 8.3 χιλ βρίσκεται στην κίτρινη ζώνη, με διαμ 6.4 χιλ βρίσκεται στην πράσινη ζώνη και με διαμ. 5.4 χιλ στην κόκκινη ζώνη). Σε κάθε περίπτωση που ο ασθενής παρουσιάζει ανεξήγητη συμπτωματολογία επιβάλλεται ο ακτινοσκοπικός έλεγχος, ενώ συμφωνήθηκε ότι η ρύθμιση με ακτινοσκοπικό έλεγχο σαν ρουτίνα δεν βοηθάει ούτε στη μείωση των επιπλοκών ούτε στη βελτίωση της απώλειας βάρους. Παρουσιάστηκε επίσης η δυνατότητα ρύθμισης σε συνδυασμό με μανομετρία οισοφάγου ή με μέτρηση της πίεσης στο δακτύλιο. Οι μέθοδοι προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για την πίεση που ασκείται στον κατώτερο οισοφάγο, αλλά είναι κάτι που δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην καθημερινή κλινική πράξη. Παρουσιάστηκε επίσης συσκευή με τη βοήθεια της οποίας ο ασθενής μπορεί να βρεθεί στην πράσινη ζώνη άμεσα μετεγχειρητικά. Τέλος αναφέρθηκε ο σχεδιασμός νέας μορφής δακτυλίου ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να αυτορυθμίζεται ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενούς. Ο δακτύλιος θα μπορεί να ανιχνεύει τις υψηλές πιέσεις και να χαλαρώνει και το αντίθετο δηλ όταν ανιχνεύει ότι η πίεση είναι χαμηλή τότε θα έχει τη δυνατότητα να σφίγγει.
12. Διολίσθηση γαστρικού δακτυλίου. Η οπίσθια διολίσθηση του γαστρικού δακτυλίου έχει ελαττωθεί σημαντικά μετά την υιοθέτηση της pars flaccid τεχνικής. Η συνηθέστερη μορφή είναι η πρόσθια διολίσθηση(με ή χωρίς συγκεντρική διάταση του γαστρικού θυλάκου) η οποία μπορεί να οφείλεται σε ανεπαρκή ή καθόλου γαστρο-γαστρική πτύχωση, κακή διατροφική συμπεριφορά, συχνά επεισόδια εμετού, δημιουργία μεγάλου γαστρικού θυλάκου. Σε περιπτώσεις που ο ασθενής έχει καλή απώλεια κιλών, καλή διατροφική συμπεριφορά, καταλαβαίνει τον τρόπο λειτουργίας του δακτυλίου τότε επιβάλλεται η επανατοποθέτηση του γαστρικού δακτυλίου σε ψηλότερο σημείο από την προηγηθείσα τοποθέτηση. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ελέγχεται ο ασθενής για την ύπαρξη διαφραγματοκήλης. Αν αντίθετα ο ασθενής δεν έχει χάσει βάρος, δεν ήταν συνεπής στη μετεγχειρητική παρακολούθηση, δεν έχει καταλάβει τον τρόπο λειτουργίας του δακτυλίου τότε καλό είναι ο γαστρικός δακτύλιος να αφαιρείται μετά τη διολίσθηση. Σε περίπτωση που υπάρχει μόνο διάταση του γαστρικού θυλάκου η αντιμετώπιση μπορεί να είναι συντηρητική με το άδειασμα του δακτυλίου και την επανεκπαίδευση του ασθενούς. Η μέθοδος αυτή μπορεί να είναι επιτυχής στα 2/3 των ασθενών. Αν δεν βελτιωθεί τότε πρέπει να γίνει επανατοποθέτηση του δακτυλίου.
13. Διάβρωση στομάχου από γαστρικό δακτύλιο. Η διάβρωση του στομάχου από το γαστρικό δακτύλιο μπορεί να οφείλεται σε μικροτραυματισμό του στομάχου στη διάρκεια της επέμβασης(η διάβρωση εμφανίζεται τους πρώτους 6-12 μήνες μετά την επέμβαση), ισχαιμία αν η γαστρο-γαστρική πτύχωση γίνει με τάση, φάρμακα, τραυματισμός του στομάχου από επανειλημμένα επεισόδια εμέτου, κακή διατροφική συμπεριφορά, συνυπάρχουσες παθήσεις όπως ερυθηματώδης λύκος, επιμόλυνση του δακτυλίου από ενδοκοιλιακή φλεγμονή(σκωληκοειδίτιδα) ή για άγνωστους λόγους. Ο γαστρικός δακτύλιος καλύτερα και ασφαλέστερα για τον ασθενή αφαιρείται ενδοσκοπικά. Μπορεί να αφαιρεθεί λαπαροσκοπικά ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που η διάβρωση δεν είναι επαρκής για να αφαιρεθεί ενδοσκοπικά ή ο ασθενής παρουσιάζει σημεία ενδοκοιλιακής φλεγμονής που δεν υποχωρεί με αντιβίωση. Ο δακτύλιος μπορεί να επανατοποθετηθεί 1-2 μήνες μετά την αφαίρεση του. Στις περισσότερες περιπτώσεις η επανατοποθέτηση είναι επιτυχής και βασική προϋπόθεση για την επανατοποθέτηση είναι να υπάρχει καλή απώλεια βάρους με την 1^η τοποθέτηση. Διατυπώθηκε και η άποψη να μην επανατοποθετείται ο δακτύλιος μετά από διάβρωση. Στην περίπτωση αυτή συνεστήθη η γαστρική παράκαμψη ή το γαστρικό μανίκι έχοντας υπόψιν ότι η πιθανότητα για επιπλοκές είναι περίπου 10%.
14. Πότε θεωρούμε ότι ο γαστρικός δακτύλιος απέτυχε και τι επέμβαση πρέπει να ακολουθεί. Με βάση τα ιατρικά δεδομένα ο γαστρικός δακτύλιος θεωρείται ότι απέτυχε εάν ο ασθενής έχει χάσει λιγότερο από το 50% του πλεονάζοντος βάρους ή έχει ΔΜΣ> 35 ή έχει χάσει λιγότερο από 10 μονάδες σε ότι αφορά το ΔΜΣ(ΒΜΙ). Με βάση τα δεδομένα τα κοινωνικά αποτυχία θεωρείται όταν ο ασθενής έχει ακόμη αρκετά κιλά, κάνει εμέτους ή έχει περιορισμούς στο φαγητό. Τέλος με βάση τα δεδομένα του ασθενή αποτυχία θεωρείται όταν δεν είναι ευχαριστημένοι με την απώλεια βάρους, όταν ζητούν την αφαίρεση του δακτυλίου ή τη μετατροπή σε άλλου είδους επέμβαση ή όταν τα παρατούν τελείως και δεν εμφανίζονται για τη μετεγχειρητική παρακολούθηση. Ο δακτύλιος αποτυγχάνει επειδή :

15. Ο γαστρικός δακτύλιος σαν επέμβαση διάσωσης μετά από αποτυχία άλλων  βαριατρικών επεμβάσεων. Όλες οι βαριατρικές επεμβάσεις έχουν πολύ καλά αποτελέσματα τα πρώτα 2 χρόνια και όλες παρουσιάζουν αποτυχία μετά τα 3 χρόνια. Σε ότι αφορά τη γαστρική παράκαμψη υπολογίζεται ότι 20% επανακτούν βάρος και χρειάζονται 2^η επέμβαση. Παρουσιάστηκε μικρή σειρά ασθενών στους οποίους τοποθετήθηκε γαστρικός δακτύλιος μετά από γαστρική παράκαμψη με σημαντική επιτυχία. Η επανάκτηση βάρους στους ασθενείς αυτούς οφείλεται στη διάταση του γαστρικού θυλάκου με αποτέλεσμα να αυξάνει η ποσότητα της πρόσληψης της τροφής. Η τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου ελαττώνει την πείνα και μειώνει την πρόσληψη τροφής με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους. Αναφέρθηκαν ακόμη και περιπτώσεις με χολοπαγκρεατική παράκαμψη στους οποίους τοποθετήθηκε γαστρικός δακτύλιος μετά από επανάκτηση βάρους. Αντίθετα στους ασθενείς που υπεβλήθησαν σε γαστρικό μανίκι δεν συνιστάται η εφαρμογή γαστρικού δακτυλίου σε περίπτωση επανάκτησης βάρους. Συνήθως οι ασθενείς αυτοί σε ποσοστό 30-35% 5 έτη μετά την επέμβαση παρουσιάζουν σημαντικού βαθμού γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και η τοποθέτηση δακτυλίου μπορεί να επιδεινώσει την κλινική τους εικόνα. Σε περίπτωση αποτυχίας του γαστρικού μανικιού συνιστάται γαστρική παράκαμψη.
16. Γαστρικός δακτύλιος σε εφήβους. Παρουσιάστηκαν αποτελέσματα από την Αυστραλία αλλά και σημαντική σειρά ασθενών από τις ΗΠΑ. Οι ερευνητές συμφώνησαν ότι το κατώτερο όριο ηλικίας μπορεί να είναι τα 14 έτη με την προϋπόθεση ότι ο έφηβος μπορεί να συζητήσει σε λογική βάση με το χειρουργό, επιλέγει ο ίδιος την επέμβαση και κατανοεί τι συνεπάγεται η επέμβαση. Τα αποτελέσματα όσον αφορά την απώλεια βάρους ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά με μόνο σημείο επιφύλαξης το σχετικά υψηλό ποσοστό διολίσθησης του δακτυλίου(15-29%, στη μεγάλη πλειοψηφία έγινε επανατοποθέτηση του δακτυλίου)
17. Νέες τεχνολογίες σε σχέση με το γαστρικό δακτύλιο, Επέμβαση μέσω μιας οπής, επέμβαση με τη χρήση ρομποτικής, γαστρικός δακτύλιος σε συνδυασμό με γαστρική πτύχωση. Η τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου μέσω μιας οπής έχει μεγαλύτερη διάρκεια, προσφέρει  καλύτερα κοσμητικά αποτελέσματα, ενώ δεν υπερέχει  στον μετεγχειρητικό πόνο. Συνιστάται να γίνεται κυρίως σε γυναίκες που έχουν χαμηλό ΔΜΣ. Η χρήση ρομποτικής χειρουργικής δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα ούτε στην τοποθέτηση του δακτυλίου ούτε στη διόρθωση της θέση του μετά από διολίσθηση. Παρουσιάστηκαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα από επεμβάσεις συνδυασμού γαστρικού δακτυλίου και γαστρικής πτύχωσης. Οι ασθενείς αυτοί παρουσίασαν ιδιαίτερα ικανοποιητική απώλεια βάρους το 1^ο έτος μετά την επέμβαση , ενώ χρειάστηκαν πολύ μικρό αριθμό ρυθμίσεων. Αναμένονται τα αποτελέσματα με μεγαλύτερο αριθμό ασθενών και μεγαλύτερης διάρκειας μετεγχειρητική παρακολούθηση για να διαπιστωθεί αν ο συνδυασμός γαστρικού δακτυλίου και γαστρικής πτύχωσης θα αποτελέσει μια ελπιδοφόρα επέμβαση.

2014 - DIGITAL MEDIA // DIGITAL MEDIA STUDIO